Sevgili okurlarım; Son zamanlarda insanlara büyü yapmak, büyü ile korkutmak, büyü ile insanlara zarar vermek, büyü ile aileleri birbirinden ayırmak veya insanları umut vaadi ile kandırmak yeni bir uğraş haline geldi.
Büyü olgusu, sosyal antropolojinin temel tartışma konularından biridir.
Bu tartışmalarda, genellikle büyünün kökenleri ve sınırları, büyü, bilim ve din arasındaki ilişkiler ele alınmaktadır.
Bu üç kategorinin sınırlarını belirlemede pozitivist paradigma önemli bir rol oynamaktadır.
Bu sınırlar içinde bilim, pozitivist paradigma üzerinden; Din ve inancın doğa üstü güce inanmanın temelinde; Büyü ise din ve bilim dışında değerlendirilir.
Böyle bir değerlendirme, büyü olgusunun anlaşılmasını engellemekle kalmaz aynı zamanda büyünün kapsamını, kökeninin ne olduğunu ve büyünün gündelik yaşamdaki etkisini de belirsizleştirmektedir.
Bu nedenle büyünün temel sınırlarını belirlemek, belirsizliği aza indirmek ve büyünün gündelik yaşamdaki etkisini ortaya koymak olmuştur.
Bu amaca yönelik sosyal antropolojideki büyü konusunun ele alınış biçimi ve büyünün kapsamı problem edilerek sihir kavramı çerçevesinde yeni bir yaklaşım sergilenmiştir.
Sonuç olarak büyü, olumsuz sonuçlara odaklanan negatif niyet/amaç edimi olarak belirlenmiş ve bilinç seviyesini düşürerek gözü tatmin etme, korkutma, bağları kopararak kapatma, indirgeme gibi yöntemlerle ilişkilendirilmiştir.
Bununla birlikte büyü, insan zihnini ve bilincini zayıflatan, kapatan, indirgeyen ve insanı ümitsizliğe sevk eden bir eylem olarak belirlenmiştir.
Büyü, sadece eski toplumlarla ve demonik unsurlarla ilişkili görülmemiştir.
Ayrıca büyünün insanların etkileşim biçimleriyle de ilgili olduğu görülmüştür.
Bu açıdan büyü olgusunun ve günümüzdeki büyüsel koşulların farklı disiplinler tarafından yeniden sorgulanması gerektiği fikrine ulaşılmıştır...
*****
Günün sözü; Fesatların ömrü, kıskandıkları insanların dedikodusunu yapmakla geçer...