Büyük Çocuklar
İlk çocuklar bakım ve başkalarının ihtiyaçlarını karşılama konusunda fazla ilgililerdir. Kriz anında müdahale , soguk kanlı olmaları ile bilinirler. Daha çok ögretici rolünde olurlar. Bu durumda büyük çocukların çok fazla müdaheleci olmalarına sebeb olabilmektedir. Güç ve üstünlük duygularını fazlaca sergileyebilirler. İlk çocuklar kaygılı, kusursuzluğu seven, düzenli ve sıralı işleri yapmaktan hoşlanırlar. Akademik ve meslek konusunda başarılı ve bu konuda az zorluk çekerler.
Ailede tartışmalarında ilk çocuk ön plandadır. Kardeşlerine karşı kendisini fazlaca sorumlu hissederler. Tartışmalarda hak ve adelet dağıtırlar. Aile büyüklerinin karşısına geçip kardeşlerini savunmak isterler.
Başkalarının fikirlerine ihtiyaç duymaz ve kendilerin de beğenmedikleri durum yada olaylara karşı hemen harekete geçerler. Her zaman daha iyisi için çaba harcarlar.
Başarı ihtiyaçları fazladır ve bu onların motivasyonudur. Başarısızlıktan hoşlanmaz, pes etmezler. İstedikleri hedefe ulaşıncaya kadar devam eder. Araştırmalar Akademik olarak yüksek pozisyonlarda ilk çocukların çoğunlukla olduğunu belirtmektedir.
Arkadaşlık konusunda oldukça seçici davranırlar. Eski arkadaşlıklardan vazgeçmezler. Eskilerden kalma mutlaka birkaç arkadaşı vardır. Arkadaş kaybetmek istemezler, yıllarca görüşürler. Yeni arkadaşlık kurmada soğuk ve mesafeli davranışlar sergileyebilirler.
Ortanca Çocuklar
Bu çocuklar iş birlikçi olurlar. İlk çocuklarına göre daha yeteneklidirler. Yüksek motivasyonları onların genel özelliklerinden biridir diyebiliriz. Bazı zamanlarda aileye ait olmama duygusu içerisine girebilmektedirler. Takım oyunlarında yüksek başarı gösterirler. Romantik ilişkilerinde sadıklardır. Aktivite olan sosyal ortamları severler. Arkadaş çevreleri fazladır. Hızlı arkadaşlık kurabilirler.
Aile ilişkilerinden daha çok arkadaş ilişkilerine önem verir ve onların düşüncelerini daha çok önemserler. İlk çocukla anlaşmaları küçüğe göre daha azdır. Küçük kardeşle daha fazla yakınlık kurarlar.
Ortanca çocuklar arabulucu olarak bilinirler. Aile ilişkilerinde sakin, sessiz kişilerdir. Aile ilişkilerinde ki konumları genellikle ailenin tutumuna göre değişir. Ortanca çocukların kendilerine karşı tutum ve algılayış şekilleri etkilemektedir. Buda onların yaşam tarzını belirlemektedir. Tutum olarak düşmanca ve intikam olarak yaklaşım sergilenirse; rekabetçi yada cesareti kırılmış olabilmektedir. Dengeli bir tutum varsa; ılımlı, rekabeti daha sağlıklı yapabilirler.
Küçük Çocuklar
Ailenin en şımarık üyesidir. Çünkü herkes onun etrafında döner ve bir şey yapmak isterler. Bağımsızlık duygusu en fazla olan çocuktur.
Küçük çocuk hırs ve yeteneklerini başarı için kullanmaktansa sorumluluklardan kaçmak için kullanır. Hedeflerine ulaşmak için cazibe , ikna ve şikayet gibi suçluluk duygularını kullanarak ulaşırlar. Sosyal yönden en çok kabul ve ilgi gören kişilerdir. Daha sempatik ve konuşkan olurlarlar.
Aile ilişkilerinde eğlenceli ve komik yapılı kişilerdir. Asi özellikleri diğer kardeşlere oranla daha fazladır. Meslek olarak yazarlar arasında daha fazladır. Bilimsellik yerine daha çok sanatsal alanlara yönelirler. Empati kurma daha fazla olur.
Tek Çocuk
Tek çocuklar sosyal ilişki ve iş birliği açısından daha yoksun olurlar. Bağımlı bireyler olurlar , başkalarının ilgisine ve onların korumasına ihtiyaç duyarlar. Rekabet olarak bu duyguyu anne baba’ya yöneltirler. Yetişkinlerle sürekli vakit geçirdikleri için onların davranışlarına referans alırlar. Abartılı bir şekilde üstünlük kurma çabası içerisine girebilirler.
Yenilgiye tahammülleri azdır ve mükemmelliği aramak isterler.
Akademik yönden oldukça başarılıdırlar. Üniversiteye gitme oranı çok daha fazladır.
Oldukça başarılı işlere imza atan genelde tek çocuklarıdır.
