Meyhan nehri kıyısında bir evim var. En yakın dostum Mahza, nehrin üst tarafında

oturuyor. Pazartesi günü balık tutma günümde bana eşlik eder. Bizim nehrin

balıkları nehirde ölüdür. Ben kimsenin ölü gezmesine dayanamam.

Her pazartesi Mahza ile balık avlarız. Nehirden çıktıktan sonra canlanan balıklar bahçemin

ağaçlarında oradan oraya zıplarlar. Ağaçlarım çiçek değil balık açar. Ah! Az daha

unutuyordum ağaçlardaki meyveler ile balıkların yer değiştirdiği gündür

Pazartesi…

Çünkü meyveler nehirde büyüyor. Bu Pazartesi Mahza ile kavga ettik.

Mahza balıklardan birini kendi çantasına koydu. Evinin ağacına koyacakmış. Onun

neyi eksikmiş. Onun evinin önünden akan suyla tüm balıklar bana geliyormuş. Haklı

ama balığı almasına izin veremezdim.

Kavgamız gittikçe büyüdü. Mahza nehre düştü. Nehir birden karardı. Balıklar suyun içinde canlandı. Bu kez Mahza ölü gibiydi. Elinden tuttum nehirden çıkardım. Mahza canlandı, ağaca tırmandı. Bütün meyveler yıldız gibi saçlarının her bir örgüsüne yerleşti. Bana çilekten verdi. Barışmıştık. Eh ne de olsa sular bulanmadan durulmazdı.

Tuğba Boz:  instagram.com/tugba.mutlu.boz?igshid=MWQ2ODkyMjM=