Meyhan nehri kıyısında bir evim var. En yakın dostum Mahza, nehrin üst tarafında
oturuyor. Pazartesi günü balık tutma günümde bana eşlik eder. Bizim nehrin
balıkları nehirde ölüdür. Ben kimsenin ölü gezmesine dayanamam.
Her pazartesi Mahza ile balık avlarız. Nehirden çıktıktan sonra canlanan balıklar bahçemin
ağaçlarında oradan oraya zıplarlar. Ağaçlarım çiçek değil balık açar. Ah! Az daha
unutuyordum ağaçlardaki meyveler ile balıkların yer değiştirdiği gündür
Pazartesi…
Çünkü meyveler nehirde büyüyor. Bu Pazartesi Mahza ile kavga ettik.
Mahza balıklardan birini kendi çantasına koydu. Evinin ağacına koyacakmış. Onun
neyi eksikmiş. Onun evinin önünden akan suyla tüm balıklar bana geliyormuş. Haklı
ama balığı almasına izin veremezdim.
Kavgamız gittikçe büyüdü. Mahza nehre düştü. Nehir birden karardı. Balıklar suyun içinde canlandı. Bu kez Mahza ölü gibiydi. Elinden tuttum nehirden çıkardım. Mahza canlandı, ağaca tırmandı. Bütün meyveler yıldız gibi saçlarının her bir örgüsüne yerleşti. Bana çilekten verdi. Barışmıştık. Eh ne de olsa sular bulanmadan durulmazdı.
Tuğba Boz: instagram.com/tugba.mutlu.boz?igshid=MWQ2ODkyMjM=