“Kuş, konduğu dalın kırılmasından korkmaz çünkü güvendiği dal değil, kendi kanatlarıdır.” 
***
Olanaklarımızın sona ermesinden korkmak gibi bir şey bu… Hayatta iniş çıkışlar olduğu malum. Kabul edilmesi gereken bir gerçek… Şartlar değişebilir hepimiz için. Yarın başka bir noktada olabiliriz. Konum, statü, makam, unvan… Tüm bunlar planladığımız doğrultuda gelişmeyebilir. “İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifemiz” umutsuzluğa kapılmamak olmalıdır. Kaldığımız yerden devam etmek, yeniden başlamak, bir daha denemek… 
Açılmamış kanatların büyüklüğü bilinmezmiş. Güvensizlik,pes etmek, vazgeçmek sözcükleri bilim insanlarının lügatinde yer alsaydı insanlık şu anda bambaşka bir yerde olurdu. Edison “Bu, son deney.” demediği için aydınlandı dünya. Kendine güvenen, yaptığı işe inanan ve zorluklar karşısında yılmayan insanları, yüzlerce başarısızlık bile yolundan alıkoyamaz.
“Başarının büyüklüğünü, inancınızın büyüklüğü belirler.” diyen Seneca’ya “inanıyorum.” İstemek, kavuşmanın müjdecisi sayılsın “istiyorum.” :) Kalbimde kanat çırpan heyecana “güveniyorum.” Beni aşağı çeken ne varsa “direniyorum.” Olduğu kadar, olmadığı kader “diyemiyorum.” İstemekten daha kuvvetli bir dua “göremiyorum.” 
***
Şükür ve dua ile…