Bugünkü yazımda tüm Dünyada büyük bir sorun haline gelen sokak çocuklarına ayırmak istedim.
Ülkemizde olduğu gibi dünyanın her yerinde seks ticareti , böbrek ticareti, çocuk istismarı için binlerce çocuk kaçırılıyor.Bunların bir çoğu bulunamıyor.Karanlık ve sonu belli olmayan bir yola giriyorlar.
Yıllardır gerek hükümetler tarafından, gerekse toplum tarafından görmezden gelinen bu çocuklara kim sahip çıkacak?
Evet sokak çocuklarını köprü altlarından . inşaatlardan toplamak yerine onlara sıcak bir ortam oluşturarak topluma kazandırmamız şart...
Tabi bu uygulamayı hayata geçirebilmek için Şehirde tüm kamu kuruluşları ve sivil toplum örgütleri bir araya gelerek  yararlı ve kesin sonuç alabilecek kararlara imza atmalıdırlar.
Ne yazık ki doğarken aile seçme şansımız yok, Onların tek suçları kendilerine sahiplenmeyen bir ailede dünyaya gelmeleridir.
Bu çocuklar, günlük geçim mücadelesini yalnız başlarına veren, evleri sokak olan, terk edilmiş veya güvensizlik duygusu, istenmeme, fiziksel ve cinsel taciz nedeniyle ailelerini terk etmiş çocuklardır.
Bazıları tiner çeker, tinerin etkisiyle ne yaptıklarını bilemez, tehlikeli kişiliklere dönerler.
Çocuğu sokağa iten en önemli faktör aile ve yaşanan ekonomik sorunlardır. Sokak çocuklarının çoğunluğu parçalanmış ailelerden gelmektedir.
Aile demek çok zor bir kavram, Çocuk sahibi olan herkes annede babada en zor şartlarda bile yavrularına sahiplenmelidirler.
Yavrularına sahiplenmeyen ailelerin çocukları, hayat ağacının dallarından sokağa  zamansız düşen güzel meyveler gibidir. Onları toplamak, onarla sahiplenmek bir insanlık görevidir.
Onlar; yürek yakan, iç acıtan hikâyeleriyle bizim çocuklarımız ve bizim geleceğimiz. Onları kaybetmek değil, topluma kazandırmak için ne yapmalıyız?
Evet sokak çocuklarımızı sahiplenip iş güç sahibi yapmalıyız.Sık sık bir araya gelerek dertlerini dinlemeliyiz. Onlarla birlikte eğlenip gezmek muhakkak güzel sonuçlar elde edileceğine inanıyorum.
Sokak çocukları konusunda en masum taraf o çocuklar. Sevgisiz kalışlarını, yuvasız kalışlarını, yarınsız kalışlarını madde bağımlılığının arkasına saklıyorlar.
Onları gördükçe insanlığımdan utanıyor ve saklanacak yer arıyorum sanki.
Bu çocuklara duyarsız kalmayalım. Gücümüz ve olanaklarımız kadarıyla onların yanında olmalıyız.
Sokak çocukları konusunda lütfen önyargılarımızdan kurtulalım. Bizlerde sevgisiz bir ailenin, sorumsuz bir ilişkinin neticesinde bir başına kalıp sokak çocuğu olabilirdik.
Bu çocukların istedikleri bir yaşam değil.
Sokakta sizi gördükleri zaman; yardım edersiniz umuduyla çaresizliğin arkasına gizlenmiş ellerini uzatırlar size. Yardım etmeyeceğinizi hissettikleri an, kirlenmiş yanakların üstündeki iki göz, sizi suçlar gibi bakar…
Onlara sahip çıkın, onları hayata kazındırın, onları okula yerleştirin, göreceksiniz hayatın değerini hepimizden daha iyi bileceklerdir.
Her çocuk zor yetişen bir çiçektir. Kaderlerine göre kimisi mutlu kimisi muhtaç yetişir. Sahipsiz kalmış, kendi kaderlerine terk edilmiş bu çiçekleri kurutmayalım.
Bu yaşta oyun oynamaları gerekirken tiner çekip insanlara saldırmaları yanlıştır. Kapkaç yapmaları daha çok yanlıştır. Ama asıl yanlış onları o halde bırakanlardır.
Bu çocuklar toplumsal birer yaradır. Böyle insanlar olmasın artık bu çağda. Bu çocuklar bu hale gelmesin.
Getirenlere yönelik bir şeyler yapılsın ve cezalandırılsın.
Onları bu hale gelmesindeki etkenleri görüp, ailelerini bularak onlardan hesap sormak gerekir.
Her şeyi Devletin kolluk güçlerinden beklemek yerine hep birlikte el ele vererek sokak çocuklarımıza hayat verelim.
Sokak çocuklarımıza  sahip çıkalım…