Sevgili okurlarım; Köyün ağası traktörüne binmiş,
Kasabaya pazara gidiyor.
Yolda köyün çobanı Mehmet’e rastlamış.
Mehmet yürüyerek gidiyor kasabaya.
Ağa Mehmet’i traktöre çağırmış.
Bir süre sonra, ağanın aklına bir muzırlık gelmiş, biraz eğlence olur diye düşünerek, traktörü durdurmuş ve Mehmet’e dönmüş.
Ula Mehmet demiş, şu yolun kenarındaki mayısı gördün mü?
Malum, köylük yerde Hayvan bokuna mayıs da denir.
He gördüm ağam demiş Mehmet.
Ağa devam etmiş.
Ula Mehmet demiş.
Şu mayısı yersen bu traktörü sana veririm demiş.!
Mehmet şaşırmış, afallamış.
İçinden yav demiş ömrü hayatımda böyle bir şeye sahip olamam.
Gözümü kapatıp yersem, bu traktörün sahibi olurum.
Diye düşünerek olur ağam essah mı dediğin diye ağanın teklifini garantiledikten sonra traktörden inmiş, yolun kenarındaki mayısı, boku bir çırpıda yutmuş.
Ağanın maksadı aslında Mehmet ile dalga geçmekmiş;
Ama, olanı biteni görünce oda şaşırmış ve sözünde durarak direksiyondan kalkıp traktörü Mehmet’e teslim etmiş.
Akşama doğru işleri bitince köye dönerken traktörün yeni sahibi Mehmet, ağayı da alıp köye doğru yol almışlar.
Ama, ağanında canı sıkkın, Mehmet’inde.
Ağanın canı sıkkın: Çünkü, biraz eğleneyim derken gül gibi traktörü çoban Mehmet’e kaptırmış;
Mehmet’inde canı sıkkın:
Çünkü, mayısı yediği köyde duyulunca nasıl aşağılanacağını düşünmüş.
Bu düşüncelerle giderlerken, birden traktörü durdurmuş Mehmet ve ağaya dönerek.
Ağam demiş, bilirim ki senin de canın sıkkın benimde.
Bak şu yolun kenarında ki mayısı görürsün.
O mayısı yersen, traktörü geri sana veririm demiş.
Ağa zaten büyük pişmanlık içinde, içine oturmuş traktör.
Hemen atlamış yola ve gözlerini kapatarak bir çırpıda yemiş mayısı.
Sonra direksiyondan Mehmet kalkmış, ağa oturmuş.
Köye yaklaşırlarken ağa Mehmet’e dönüp ula Mehmet, bu traktör kasabaya giderken benimdi değil mi?
Evet, senindi ağam demiş Mehmet.
Ağa devam etmiş Kasabadan dönerken de benim değil mi?
Mehmet senin ağam demiş.
Peki o zaman ula Mehmet.
Biz bu boku niye yedik?
Diye bitirmiş ağa...
*******
Günün Sözü; Başkasından üstün olmanın onurlu bir tarafı yoktur. Asıl onur, kişinin eski halinden üstün olmasıdır...
