Her Radikal sonuç ruhunu hafifletmeyebilir ağırlaştırabilirde.
Kimseye kendinizi; sevdirmeye, beğendirmeye, onaylatmaya çalışmayın.
Değişken dış dünya herkese göre değişir.
Herkesin fikrine katıldığın zaman; hep sen iyisin, hep sen güzelsin…
Dediğin zaman olursun;
Mükemmel insan …
Başkası seni onaylasın diye var olmaya başlarsan; kendini, kendi özünü unutursun…
Kimse senden daha değerli değil…
Kimse saygıyı senden daha fazla haketmiyor…
Dünyanın senin için belirlediği gündeme maruz bırakma kendini. Kendin belirle kendi gündemini.
Yemek zevkini, okuma stilini, giyinme tarzını, film kültürünü, müzik zevkini…
Sen öyle istediğin için, istediğin şekilde…
Dış dünyaya karşı kendi olma Sanatındır bu.
Dış dünyanın seni görme istediği biçimi değil.
Kendiyle barışık egosuz yaşayan insanlar…
Sırf ; yapmak zorundayım diye hissetmezler kendilerini.
Herkesin yaptığını yapmak zorunda değildir, kendi olmayı başarmış kişiler.
Kaybetme korkuları yoktur.
Kendini dünyaya kaptıranların anlamsız ipi; dünyanın ve gündemin elindedir.
Mükemmeliyetçilik yerine “ yeterince iyi” kavramını benimse.
Bir çok insanın bakış açısı kadere bağlı; Çoğu insan ise gerçekten kadere inandığı için değil,
Kolayına geldiği için kadercidir…
Aynı söylendiği gibi;
Her şeyi zamana bıraktık zamanımız var mı bilmeden.
Bazen zamanken…
Bazen; zamanın sadece öldürdüğü gibi …
Ancak kendi olan için ; kayıp ya da kazanç yoktur.
Mükemmel olmanıza gerek yok; sahte olmayın yeter.
Kendini bilenin yolu kendine aittir.
Kendi çizmiştir rotasını.
Farkı yaratan;
Suret ile Yaftalar değil.
Aklından çıkarma;
“İnsanlar kıymetini bilmeyenlerin kölesi, kıymetini bilenlerin nankörüdür .!”
Bazen de akışına bırakmak gerekir; Yaprakları, suyu, mevsimleri, olayları ve insanları…
Ve;
Bekleyip görmek gerekir;
Sonuçları…
